(1) Każdy może dochodzić swych praw w określonym prawnie postępowaniu przed niezawisłym i bezstronnym sądem, a w określonych przypadkach także przed innym organem.
(2) Kto twierdzi, że jego prawa zostały uszczuplone decyzją organu administracji publicznej, może zwrócić się do sądu o zbadanie legalności tej decyzji, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Z właściwości sądu nie może być jednak wyłączone badanie decyzji odnoszących się do podstawowych praw i wolności zawartych w Karcie.
(3) Każdy ma prawo do odszkodowania za szkodę wyrządzoną mu niezgodnym z ustawą orzeczeniem sądu, decyzją innego organu państwowego lub organu administracji publicznej albo nieprawidłowym postępowaniem urzędowym.
(4) Zasady i szczegóły określa ustawa.
(1) Każdy ma prawo odmówić zeznań, które by ściągnęły na niego lub osobę bliską niebezpieczeństwo odpowiedzialności karnej.
(2) Każdy ma prawo do pomocy prawnej w postępowaniu przed sądami, innymi organami państwowymi lub organami administracji publicznej i to od początku postępowania.
(3) Wszyscy uczestnicy postępowania są równi.
(4) Kto oświadczy, że nie włada językiem, w jakim toczy się postępowanie, ma prawo do tłumacza.
(1) Nikt nie może być pozbawiony sądu przysługującemu mu ustawowo. Właściwość sądu i sędziego określa ustawa.
(2) Każdy ma prawo, aby jego sprawa była osądzona jawnie, bez zbędnej zwłoki, w jego obecności i aby mógł się ustosunkować do wszystkich przedstawionych dowodów. Jawność może być wyłączona tylko w przypadkach określonych w ustawie.
Tylko ustawa określa, jaki postępek jest czynem karalnym i jaką karę, jak również jaki uszczerbek w prawach lub majątku, można za jego popełnienie orzec.
(1) Tylko sąd orzeka o winie i karze za czyny karalne.
(2) Każdy przeciw komu toczy się postępowanie karne jest uważany za niewinnego, dopóki prawomocnym wyrokiem skazującym nie zostanie jego wina udowodniona.
(3) Obwiniony ma prawo do udzielenia mu czasu i możliwości do przygotowania obrony oraz do obrony samemu lub za pośrednictwem obrońcy. Jeżeli nie wybierze sobie obrońcy, chociaż go w myśl ustawy musi mieć, zostanie mu on przydzielony przez sąd. Ustawa określa w jakich przypadkach obwiniony ma prawo do bezpłatnej pomocy obrońcy.
(4) Obwiniony ma prawo odmówić zeznań; prawa tego nie może być w żaden sposób pozbawiony.
(5) Nikt nie może być karnie ścigany za czyn, za który był już prawomocnie osądzony lub uwolniony od oskarżenia. Zasada ta nie wyłącza zastosowania nadzwyczajnych środków rewizyjnych zgodnie z ustawą.
(6) Karalność czynu osądza się, a karę nakłada się według ustawy obowiązującej w czasie, kiedy czyn został popełniony. Późniejszą ustawę stosuje się, jeśli jest dla sprawcy korzystniejsza.
Rozdział następny