Republika Litewska kieruje się w polityce zagranicznej powszechnie uznanymi zasadami i normami prawa międzynarodowego, dąży do zapewnienia bezpieczeństwa i niepodległości kraju, ochrony dobrobytu obywateli oraz ich podstawowych praw i wolności, przyczynia się do tworzenia porządku międzynarodowego opartego na prawie i sprawiedliwości.
Propaganda wojenna jest w Republice Litewskiej zabroniona.
Republika Litewska jest członkiem organizacji międzynarodowych, o ile nie stoi to w sprzeczności z interesem państwa i nie zagraża jego niepodległości.
Na terytorium Republiki Litewskiej nie może być przechowywana broń masowego rażenia i nie mogą znajdować się bazy wojskowe innych państw.
Sejm ratyfikuje i wypowiada następujące umowy międzynarodowe Republiki Litewskiej:
1)o zmianie granicy państwowej Republiki Litewskiej;
2)o politycznej współpracy z innymi państwami, pomocy wzajemnej, a także o charakterze obronnym i związanym z obronnością państwa;
3)o wyrzeczeniu się użycia siły lub groźby użycia siły oraz układy pokojowe;
4)w sprawie obecności i statusu sił zbrojnych Republiki Litewskiej na terytorium innych państw;
5)o udziale Republiki Litewskiej w powszechnych i regionalnych organizacjach międzynarodowych;
6)wielostronne lub wieloletnie umowy gospodarcze;
W ustawach oraz umowach międzynarodowych mogą być przewidziane inne przypadki, w których Sejm ratyfikuje umowy międzynarodowe Republiki Litewskiej.
Umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Sejm Republiki Litewskiej stanowią część systemu prawnego Republiki Litewskiej.
Obrona Państwa Litewskiego przed obcym atakiem zbrojnym stanowi prawo i obowiązek każdego obywatela Republiki Litewskiej.
Obywatele Republiki Litewskiej obowiązani są do odbywania służby wojskowej lub zastępczej służby wojskowej w trybie przewidzianym przez ustawę.
Organizację obrony kraju określają ustawy.
Najważniejsze kwestie obrony kraju omawia i koordynuje Rada Obrony Państwa, w której skład wchodzą: Prezydent Republiki, Prezes Rady Ministrów, Przewodniczący Sejmu, minister obrony kraju i dowódca wojska. Radą Obrony Państwa kieruje Prezydent Republiki. Tryb jej utworzenia i działalność oraz kompetencje Rady określa ustawa.
Prezydent Republiki jest naczelnym zwierzchnikiem sił zbrojnych państwa.
Za zarządzanie i kierowanie siłami zbrojnymi państwa ponoszą odpowiedzialność przed Sejmem: Rząd, minister obrony kraju oraz dowódca wojska. Ministrem obrony kraju nie może być wojskowy w służbie czynnej.
Osoby odbywające zasadniczą albo zastępczą służbę wojskową, a także osoby odbywające służbę w systemie obrony kraju, funkcjonariusze policji i służby wewnętrznej 1), podoficerowie i żołnierze nadterminowi, płatni pracownicy jednostek paramilitarnych i służby bezpieczeństwa nie mogą być członkami Sejmu i członkami rad samorządowych. Nie mogą oni pełnić funkcji z wyboru lub mianowania w państwowej służbie cywilnej ani uczestniczyć w działalności partii politycznych i organizacji politycznych.
Sejm wprowadza stan wojenny, ogłasza mobilizację i demobilizację, podejmuje decyzję o użyciu sił zbrojnych w razie konieczności obrony Ojczyzny lub wypełnienia międzynarodowych zobowiązań Państwa Litewskiego.
W razie zbrojnej napaści, zagrożającej suwerenności państwa lub integralności jego terytorium, Prezydent Republiki niezwłocznie podejmuje decyzję w sprawie obrony przed zbrojną agresją, wprowadza stan wojenny w całym państwie lub w jego części, ogłasza mobilizację i przedkłada podjęte decyzje do zatwierdzenia Sejmowi na najbliższym jego posiedzeniu, a między sesjami --- niezwłocznie zwołuje nadzwyczajną sesję Sejmu. Sejm zatwierdza lub uchyla decyzję Prezydenta Republiki.
Jeżeli termin przeprowadzenia wyborów zwyczajnych przypadaw czasie działań wojennych, Sejm lub Prezydent Republiki podejmują decyzję o przedłużeniu kadencji Sejmu, Prezydenta Republiki lub rad samorządowych. W takim przypadku wybory muszą zostać zarządzone nie później niż w ciągu 3 miesięcy od zakończenia wojny.
Jeżeli w państwie powstaje zagrożenie dla ustroju konstytucyjnego lub spokoju społecznego, Sejm może wprowadzić na terytorium całego państwa lub jego części stan wyjątkowy na okres do 6 miesięcy.
W okresie między sesjami Sejmu i w przypadkach niecierpiących zwłoki decyzję o wprowadzeniu stanu wyjątkowego może podjąć Prezydent Republiki zwołując zarazem sesję nadzwyczajną Sejmu dla rozważenia problemu. Sejm zatwierdza albo uchyla decyzję Prezydenta Republiki.
Prawo stanu wyjątkowego reguluje ustawa.
Przy wprowadzeniu stanu wojennego lub wyjątkowego czasowemu ograniczeniu mogą ulec prawa i wolności wymienione w art.22, art.24, art.25, art.32, art.35 i art.36 Konstytucji.
Państwo otacza opieką i troszczy się o żołnierzy, którzy utracili zdrowie pełniąc służbę wojskową, a także o rodziny żołnierzy, którzy polegli lub zmarli odbywając służbę wojskową.
Państwo otacza opieką obywateli, którzy utracili zdrowie broniąc Ojczyzny, a także rodziny obywateli, którzy broniąc Ojczyzny polegli lub zmarli.
Rozdział następny