Podstawą społeczeństwa i państwa jest rodzina.
Państwo chroni i otacza opieką rodzinę, macierzyństwo, ojcostwo oraz dzieciństwo.
Małżeństwo jest wynikiem wolnej woli mężczyzny i kobiety.
Państwo rejestruje zawarcie małżeństwa, narodziny i zgony. Państwo uznaje również kościelną rejestrację małżeństw.
Prawa współmałżonków w rodzinie są równe.
Prawem i obowiązkiem rodziców jest wychowanie swoich dzieci na uczciwych ludzi i dobrych obywateli oraz utrzymywanie ich do osiągnięcia pełnoletności.
Obowiązkiem dzieci jest szacunek dla rodziców, opieka nad nimi, gdy się zestarzeją, i ochrona ich spuścizny.
Państwo otacza opieką rodziny a także wychowujących się i dorastających w domach dziecka, oraz udziela im pomocy w trybie określonym przez ustawę.
Pracujące matki mają z mocy ustawy prawo do płatnego urlopu macierezyńskiego przed i po urodzeniu dziecka, pracę w sprzyjających warunkach, a także inne ułatwienia.
Niepełnoletni pozostają pod ochroną ustaw.
Państwowe i samorządowe instytucje szkolne i wychowawcze są świeckie. Nauczanie religii wprowadza się w nich na życzenie rodziców.
Niepaństwowe instytucje szkolne i wychowawcze mogą być tworzone w trybie określonym przez ustawę.
Szkołom wyższym przysługuje autonomia.
Działalność instytucji szkolnych i wychowawczych podlega nadzorowi państwa.
Osoby do 16. roku życia podlegają obowiązkowi szkolnemu.
Nauka w państwowych oraz samorządowych szkołach ogólnokształcących, zawodowych i pomaturalnych jest bezpłatna.
O przyjęciu do szkół wyższych decydują wyłącznie zdolności. Obywatelom, którzy dobrze się uczą w państwowych szkołach wyższych, gwarantuje się bezpłatną naukę.
Kultura, nauka, badania naukowe i nauczanie są wolne.
Państwo wspiera kulturę i naukę, otacza opieką zabytki przeszłości Litwy, chroni dzieła sztuki i pomniki kultury.
Ustawa strzeże i chroni duchowe i materialne interesy autorów dzieł naukowych, technicznych, z dziedziny kultury oraz sztuki.
Państwo uznaje tradycyjne kościoły i organizacje religijne Litwy, a inne zaś uznaje, jeżeli mają oparcie w społeczeństwie, a ich nauka i obrzędy nie są sprzeczne z ustawą i moralnością.
Uznane przez państwo kościoły i organizacje religijne mają osobowość prawną.
Kościoły i organizacje religijne bez przeszkód głoszą swą naukę, odprawiają obrzędy, mają domy modlitwy, instytucje dobroczynne i szkoły przygotowujące duchownych.
Kościoły i organizacje religijne bez przeszkód rządzą się swymi kanonami i statutami.
Pozycję kościołów i organizacji religijnych w państwie określa porozumienie lub ustawa.
Nauka głoszona przez kościoły i organizacje religijne, wszelka inna działalność wyznaniowa, także domy modlitwy nie mogą być wykorzystywane w celach sprzecznych z Konstytucją i ustawami.
W Litwie nie istnieje religia państwowa.
Zabronione jest cenzurowanie środków masowego przekazu.
Państwo, partie polityczne, organizacje polityczne i społeczne, inne instytucje lub osoby nie mogą też ich monopolizować.
Wspólnoty narodowościowe obywateli zajmują się samodzielnie problemami swej kultury narodowej, oświaty, dobroczynności i wzajemnej pomocy.
Wspólnoty narodowościowe są wspomagane przez państwo.
Rozdział następny